دودَه”، DUdaH یا “توتک”، TUtak.(قسمت پنجم)

✳️- “دودَه”، DUdaH یا “توتک”، TUtak.(قسمت پنجم)

?ستایش بر آفریدگارِ آفرینش عالم زیبایی های کودکان?

? – به شهادت تاریخ، هزاران سال کار و تلاش هنری و کسب تجربه انسان برای اعتلای موسیقی بیانگر آنست‌ که موسیقی، ابزار تولید نشاط و شادی یکی از اساسی ترین نیاز بشر است. بنابراین انسانی که برای بهره جستن از سهم شاد زیستن، شدیدا به موسیقی علاقمند است. با یک واژه ممنوع!!!، محرومیّت ایجاد نمی شود. جاذبه و گرمی هنر و زیبایی موسیقی این یخ ها را آب می کند.
به نظر: در چرایی ایجاد ممنوعیت و محدودیّت برای موسیقی و هنرمندان نه در غنا!!!.، که در فنای قشری باید جستجو کرد. که نفوذ کلام، جاذبه و شادابی از ساز و آواز هنرمندان را می دیدند و نمی تابیدند.
هنرمندان، در گذر زمان، با کشف انواع آلات موسیقی، با ساز و آواز، عالمی از معنویات آفریدند.
? – هنرمندان با چیرگی بر “نت” های موسیقی، مرزها را در نوردیدند، قلب ها را تسخیر و بر پرندگان پیشی گرفتند.
اما هنوز عارفان، آوازیان و نوازندگان، عاشق و شیفته ی چهچه ی پرندگانی با پروازی درون شکوفه ها، در لابلای شاخه ها، در میان دشت و چمنی و شبنمی، از گلی به روی گل دیگر دلربایی می کنند. پراکنده نوازیِ پرندگان دورهمی، پژواک نغمه و آواز از زمین و آسمان چشم ها را به هر سوی و سمت طبیعت می کشاند. نگاه ها عاشقانه می نگرند این سِنِ آرایی طبیعی را. آرامش از آرامی و دل مست ز بینایی . نوازندگان و آوازیان در آرزوی این فضا سازی طبیعی پرندگانند. هنوز هم نتوانسته و نمی توانند آن احساس طبیعی، آرایش و پیرایش سَنِ پرندگان نغمه خوان را بیآرایند.
? – توتک قلمه ایست، برای نهادینه کردنِ نهال موسیقی بر خاک دل کودکان ایران، بار آوری زیبایی زندگی. از تار شاخه های درختانِ بید در کنار رودخانه ی درب خانه ها و نی در کنار نیزارها، با ساده ترین وجه ممکن دم دست باشند. تا هیچ عذر و بهانه ای برای دوری از نواختن موسیقی را نداشته باشند.
“توتک” را در بازی های محلیِ روزانه ی کودکان این سرزمین جای داد و در این تلاش، چنان جذابیّت و گیرایی آفرید که کودکان از هر قشر و طبقه ای، اهمیّت شادی را همانند نَفَس کشیدن می دانند.
? – کودکان این هنرِ نواختن موسیقی “توتک” را تا به امروز سینه به سینه، از اوّلین روز تولد به همراه آواز “لالایی” دلنشین مادر، در بستر گهواره گوش جان می سپارند.
( ادامه دارد) ۲۰ / ۸ / ۱۴۰۰

سپاس از خوانش این نگارش
علی اصغر بالغ بازنشسته میراث فرهنگی بناب

??????