یادی از شادروان محمدحسین پورخداقلی و دست سازهای فرهنگیش

* محلّ تولّد: بناب،

* تاریخ تولّد: ۲/۶/۱۳۱۲،

* تاریخ وفات: ۱/۱/۱۳۸۷

? – شادروان محمدحسین پورخدا قلی متولّد و بزرگ‏شدۀ بناب و ساکن و کارمند دانشگاه کرج بود. وی یکی از هنرمندان هنرهای تجسّمی و علاقه‌مند به میراث فرهنگی و تاریخ شهر بود. دلبستگی به دوستان و یاران قدیمی به ویژه به زادگاه خود سبب شده بود تا وی بعد از بازنشستگی از دانشگاه کرج خانۀ کوچکی در شهر بناب خریداری کند. هر از چند گاهی با همفکران و یاران قدیمی خود در این خانه می‌نشست و روزگارش را با تجدید خاطرات از فرهنگ‌های اصیل ایرانی، آداب و رسوم و زیبایی‌های آن می‌گذراند و از نشان دادن ماکت‌های فرهنگی دست‌ساز خود به دوستان و تفسیر و تشریح جنبه‌های مثبت فرهنگ سنّتی لذّت می‌برد.

? – شادروان انگار رسالتی داشت که تجربیّات و زیبایی‌های فرهنگ بومی و سنّتی را به نسل‌های امروزی با بیان و به صورت هنر تجسّمی انتقال دهد. او شخصیّتی فرهنگی و دانشگاهی بود و با اینکه در یک شهر بزرگ و چند‌ فرهنگی زندگی کرده بود، هرگز مجذوب فرهنگ‌های کاذب آن نشد. مردی بود بسیار مهربان و خونگرم و صمیمی و مردم ‏دار.

?- ماکت های زیادی از وسایل فرهنگی و دستگاه های کارگاهی،  قدیمی ساخته بود، از جمله درشکه، خانه باغ های ایرانی، منجلیخ آب، آسیاب آبی، گاننی،  اسباب بازی های کودکان.

 ?- نام محلی :  قانّی ( ارّابه)

? – نیروی کشش: توسط دو راس گاونر

? – سمت راست عکس فوق ماکت “ارّابه” در گویش محلی “گانّی”  یکی دیگر  از کاردستی های هنرمند، شادروان محمد حسین پورخداقلی است.

?- ماکت و کاردستی هایش بیشتر از وسایل فرهنگی از نامبرده به یادگار مانده است، وسایلی که زمان کاربرد آن بین رفته امّا در زمان خود یکی از بهترین دستگاه و ابزار کار بوده است .

? – علایق مشترک به زیبایی‌های فرهنگی ایران و منطقه از ما یک دوست صمیمی ساخته بود.

?- اشتیاق فراوان به میراث فرهنگی، هنر و ظرافت‌های آثار تاریخی و دیدگاه‌های مشترک،  دل‌هایمان را به هم پیوند زده بود.

شادروان آگاهانه و عاشقانه، به داشته های فرهنگی و سرمایه  ملی  عشق می ورزید

? – علی اصغر بالغ
بازنشسته میراث فرهنگی بناب

??????