❇️ – “گاننی” ganni = رو رووَک ( قسمت اول)
“رو رووَک” وسیله است که کودک با تکیه بر آن، برخاستن، بلند شدن، ایستادن و راه رفتن را می آموزد .
? – استقلال، جذّاب ترین، شیرین ترین و پرانگیره ترین مرحله از زندگی انسان هاست. استقلال در تمام ابعادش، استقلال زندگی، استقلال فکری، استقلال کار، استقلال اقتصادی، استقلال سیاسی و تصمیم گیری.
? برق شادی در چشمان کودک ناشی از توانایی راه رفتن، بیش از خوشحالیِ پدر و مادر در چشمان کودک می درخشد.
اما برای رسیدن به این مرحله، کودک باید دو مرحله دیگر را پشت سر بگذارد.
۱- مرحله “امَه”=emah ، یا “امَه لَمه” = ” (در گویش محلی):
در این مرحله کودک مانند بَرّه ها با چهار دست و پا راه می رود. با اینکه بعضاً آدم هایی پیدا می شوند که از این مرحله پیش تر و جلوتر نمی توانند بروند، نمی خواهن برخیزند و به پای خود بایستن و با افکار و اندیشه خود راهش را بروند
۲ – “دانی” = “Dani”، “دانی دورماخ”: در این مرجله، بچّه ها یواش یواش بلند می شوند تا بر روی پای خود ایستادن را یاد بگیرند، در گویش باستانی محل، “دانی” خوانده می شود.
یعنی (دانش و دانستن)، “دانی دورماخ” = (دستیابی به دانشِ و دانستن و ایستادن )
? – امّا بعضی ها تا آخر عمر زحمت دانش دانستن، مستقل ایستادن و راه رفتن را به خود نمی دهند و یا استعداد آن را ندارند. همیشه درجا قدم می زنند، همیشه می خواهند به کسی تکیه بزنند. نمی توانن مثل آب وارد جریان رودخانه ها شوند تا به دریا برسند، در یکجا راکد می مانند و گندیده می شوند، مثل داعش، طالبان.
۳ – آموزش راه رفتن با تکیه بر “قاننی” یا “رو رووَک” :
در این مرحله کودک راه رفتن را با تکیه بر “روروک” و با نظارت و راهنمایی پدر و مادر، بزرگان و خردمندان قوم. می آموزد، روپای خود ایستاد تا آخر عمر با استفاده از پیچیده ترین ابزار دم دست یعنی، با “عقل” و “اندیشه” و “خرد” راهش را پیدا و عاقلانه می پیماید.
۴ – امّا غفلت نباید کرد، آموزش ایستادن، راه رفتن، در یک خانه مستقل و در جمع یک خانواده صمیمی با نظارت پدر و مادری مهربان، امکان پذیر است و…
(ادامه دارد)
بازنشسته میراث فرهنگی بناب: علی اصغر بالغ
????????