❇️ – “گاننی” ganni = رو رووَک” (قسمت دوم)
?-حکمت و اهداف بازی:
کودکان به هنگام پا باز کردن با “رورووَک”، می آموزند که اوّلین شرط ایستادن و راه رفتن، “اراده ایستادن” است، تا انسان ها اراده به انجام کاری نداشته باشند، هیچ اتفاقی مهمّی نخواهد افتاد. کودک یواش یواش به این باور می رسد که می تواند روی پای خود بایستد. بلند می شود و می افتد، بازهم بلند می شود و به زمین می خورد. آنچه کودک را در تکرار این افت و خیزها استوار می کند، اراده و علاقه به ایستادن است. نقش “رو رووَک” و دستگیری، حالت کمکی دارد، تسهیل کننده و تقویتی است. بعد از مدتی باید از این وابستگی ها خود را برهاند و راه استقلال عمل، استقلال فکر و آزاد اندیشی را پیشه گیرد.
انسان “آزاد” آفریده شده، خدا در طبیعت به هر آنچه انسان “نیاز” اساسی داشته، “بی نیاز” کرده است. مانند: دست، پا، عقل، اندیشه، چشم و گوش، سلامتی و … مابقی نیازها را انسان ها و تمام زیندگان باید خود تامین و تهیّه کنند.
اوّلین شرط استقلال عدم وابستگی است، آزاد شدن از همه قید بند هایی که انسان را به وابستگی و تنبلی بکشاند. کودک نیز باید به تدریج خود را از وابستگی ها برهاند، روح ایستادگی و استقلال را بیآموزد. والّا اگر گل هم باشد، نیلوفری بیش نخواهد بود.
? کودکان و نوجوانان در جامعه به تجربه می بینند و تجربه می کنند که بعضی از انسان ها برای راه رفتن نیازمند ابزارند. مانند، کودک به “رو رووَک”، پیر به عصا، روشندلان به چوب دستی، معلولان ذهنی به کمک و چرخ دستی.
?- کسانی که نمی توانند خود را از وابستگی های فکری، فرهنگی، زیستی، اقتصادی، برهانند، وابسته می مانند. به تکیه گاهی و ابزاری نیازمندند. از جنس همان کودکان، کوران، بی خوشانند و خود نمی دانند.
بازنشسته میراث فرهنگی بناب علی اصغر بالغ
????????