نابسامانی کمپ گردشگری “سد” روستای دوش بناب. (نماد ناتوانی…) ق – چهارم

⚫️ ?- وضع نابسامان کمپ گردشگری سد “گل باغی” روستای دوش بناب.
(نماد ناتوانی …). قسمت چهارم

? – تاریخ سدّ “گل باغی”دُوش:
زمانی که انسان‌ها خواستند از غارها پایین آیند و زندگی جمع نشینی و هم نشینی آغاز کنند، کنار آب ها را برگزیدند. تمدّن ها را در حاشیه ی “آبِ” چشمه سارها، رودخانه‌ها و دریاها بوجود آوردند.
دشت ها را کاویدند و کاشتند، زندگی را با کشاورزی آغازیدند. با همیاری و همکاری، زمین را سرسبز، سنبل را رقصان، گندم را در خرمن ها به پرواز درآوردند، نانی ساختند و نوایی یافتند. زمین را بهشتی دیگری آفریدند برای آرامش و آسایش یافتن در کنار هم. برای کام گرفتن از زندگی سراها یی ساختندی.
آنان که بهشت رایگان خدا را به گندمی باختند و بیرون رانده شدند، در این دنیا با تمام توان و عشق و علاقه، با دستان و اراده خویش، بهشت دیگری ساختند و زندگی یافتند.
امّا جاندارانی داعش گونه در لباس انسان، بهشت زمینی ساخته دست بشر را نتابیدند، مردم را به زور با اسلحه، برای بردن به بهشت آخرت می کشن.
قرن هاست بخاطر حفظ منافع خود، مناطقی از دنیا را جاهلانه به صاحبان اصلیش جهنمی ساختند و می سازند. !!!
??- بی “آب”، آبادی قابل فهم نیست. “آب” مایه حیات است. بارش برف و باران، جاری شدن آب در رودخانه‌ها، چشمه ها و جویبارها یکی از مهمّ‌ترین منابع تأمین آب مورد نیاز بشر در زندگی و کشاورزی بوده و خواهد بود.
*- بلحاظ اهمیّت و حرمت آب، بعضی از شهرها، روستاها نام از رودخانه ها و چشمه سارها گرفته اند.
(روستاهای آغبلاغ ، اوچ بلاغ ، ساری بلاغ، بناب، بناجو، جاجرود، سراجو، هشترود و… )
به احترام آب، نام بزرگان خود را بر روی رودها و چشمه ها گذاشته اند. بی دلیل نیست در فرهنگ ایران باستان، در سرزمینی نیمه خشک، “آب” از مقام و منزلت خاصّی برخوردار بوده است. بر روانه ی رودها و جویبارهایش میرابی بود تا از “حق آبه” همگان پاسداری کنند، تا آب به عدالت رود و به مساوات تقسیم گردد.
امروز “میراب” خود “میرِ” دزدان آب است، مجوز دزدیدن “آبِ” یک شهر و چندین آبادی را بی نگاه به نیاز مردم آن دیار، از سرِ چشمه صادر می کند. به عمد حیات سرزمینی را می خشکاند تا مردم در بی آبی، سرِ هم بشکنند، جنگ آب در اندازند، مشغول خود شوند و در بی خبری باشند. تا دزدان بیشتر جیب هایشان را پُر کنند.
امّا با گذشت زمان، صاحبان اصلی این آب و آبادی، به آن سطح از آگاهی خواهند رسید تا علل خشک شدن شاهرگ های آبی زمین را از سرِ چشمه شناسایی، میرابِ مسبب این ویرانه ها را به دست عدالت بسپارند. ??
?- آب زنده است و پاک کننده، پاک کننده را باید پاکیزه نگهداشت. آب، روزی همه ی این ناپاکی هارا خواهد شست.
“نیاز” به آب، انسان ها را مجبور خواهد کرد تن به صرفه جویی و رعایت الگو های مصرف بهینه بدهند. همگام با فرهنگِ آناهیتا،( چومچه گلین)، با تمنای بارش باران از “آناهیتا”، (چاخ داشی چاخماخ داشی). دست دزدان آب را قطع و الگو های مصرف را بخوبی رعایت خواهند کرد.
? – انسان های متمدّن برای گذر از بی‌آبی، زمانیکه رودخانه‌هایشان از جریان آب قطع و کشتزارها از بین می رفت. دانایان را بر آن داشت که علاوه بر کندن قنات، آب اضافی رودخانه ها را در فصل پائیز و زمستان با ساخت سدّ ذخیره کنند تا در فصل بی آبی، آب را در رگ‌های آبی زمین جاری سازند و از رنج کشاورزان بکاهند.
?- انتخاب محل و تکنیک سدّسازی با مطالعه و با کارِ کارشناسی انجام می گرفت.
سدّ تاریخی روستای دوش که بر روی رودخانۀ چوان چای ساخته شده است گواه این مدّعاست.
مصالح سازۀ سد، از سنگ های محلی با ملات ساروج بناء شده است، مقاومت و استحکام سد به درستی محاسبه می شد. متأسّفانه آثار و بقایای سد باستانی “گل باغی” ، در زیر این سد جدید بی اطلاع و آگاهی از اهمیّت آن، توسط مهندسین متخصّص سازنده سد جدید دفن شده است!!!!.

۲۰ /۵/ ۱۴۰۰ (ادامه دارد )
سپاس از خوانش این نگارش

علی اصغر بالغ بازنشسته میراث فرهنگی بناب
???????

نگارنده کتاب دوجلدی نگاه نگاره ها 

( زیباییهای میراث فرهنگی بناب )