❇️ – چراغ و انسان. (ق سوم)
به مناسبت ۲۸ اردیبهشت، روز جهانی موزه ها.
(هفته میراث فرهنگی ).
💐- موزه مردم شناسی جنوب سهند بناب
👈 – “چراغ های نفت سوز”
🕯 _ 《…شمع یکی دیگر از سوختگان به روشنایی و روشنگری است، در ادبیّات ما جایگاهی بس بزرگی دارد، سوختنی با تمام وجود، سمبل و نماد کسانیست که عاشقانه، در راه معشوق، جان می بازند و خود را به نور خورشید پیوند می زنند، عاشقانی که راه انسانیّت همیشه در تاریکی راه انسان ها فروزان بمانند.
🕯_ سوختن روشنگرانه را از چراغ و شمع باید آموخت، نه خانمانسوز با سیاهی و دود، چه چشم ها را کور و خانه ای را به سیاهی نشاند. نه کمتر چه با پتِ پتی خاموش شود و رفیق نیمراه شود.
🕯_ از زمانی که انسان روشنایی آتش را شناخت، نسبتی یافت میان سوختن و روشنگری، هر گز نگذاشت خاموش گردد. با بر افروختن مشعل روشنایی و روشنگری، افکار را از چنگ ظلمت و تاریکی رهاند و قامت شب را شکست.
🕯- فانوسِ عصای دست شد و چراغ صدر نشینِ شمع جمع انسان ها. امّا لامپ ها با آن همه گستره ی روشنایی و زرق و برقش، هر گز نتوانست جایگاه “چراغ” در ویترین موزه ها را بگیرد.
نمی دانم!!، شاید رفتن و آمدنش به انتخاب و اراده مردم نبوده و نیست!!، شاید مردمی نشد، و به عدالت نمی سوزد.
*- در مکان هایی با پُر زرق و برقی مفت!؟ و در خانه های فقیران و بینوایان روشن نکرد.؟؟!!
*- شاید به دست اهرمنی در خفا جان می گیرد و می میراند. و …
(پایانی)
علی اصغر بالغ
بازنشسته میراث فرهنگی بناب
🌹🌾🌺🙏🙏🌺🌾🌹