بنابِ بعد از انقلاب، در مسیر توسعه ، میدان عالی قاپوی بناب (ق- نهم)
🌻- میدان و مسجد جامع تاریخی مهرآباد بناب:
«…بعد از اشغال و تخریب میدان عالی قاپوی بناب، میدان و مسجد تاریخی مهرآباد بناب نیز از تخریب و تجاوز در امان نماند. خصوصاً حریم و حیاط این مسجد جامع مانند گوشت قربانی نذری، بین نفوذیان تقسیم گردید. حجره های قدیمی حیاط مسجد را، بعد از انقلاب با آن معماری طاق و قوس های زیبای ایرانی، به هم کوبیدند. جایش چیزی ساختند که امروز می بینیم، نسبتی و شباهتی با معماری مسجد ندارد، زیبنده آن سازه نیست.
جز ایجاد زشتی، هیچ چشم نوازی و زیبایی زائیده نمی شود.
👈 – فضای سبز حیاط سمت غرب مسجد، همسان با اندرون مسجد. که از داخلش جویباری از “نهر مهرآوا” جاری بود، به هم زدند و به مغازه، انبار، اداره اوقاف و ساختمان های غیر مرتبط بی ملاحظه با معماری مسجد بنا نهادند. گرمابه مهرآباد متعلق به مسجد را از کار انداختند.
🌹- هنرمندان محلی در عصر صفوی، شبستان اندرون مسجد را با ۳۶ ستون با سرستون های مقرنس کاری زیبای چوبی نگهداشته اند. که با نقش و نگارهایی از گل و گلبرگ، بوته، غنچه و پیچک مزیّن کرده اند.
🌸- عاشقان خدا وقتی در نماز سر به آسمان بلند می کنند، در آسمانه ی مسجد، دسته گل هایی از فرهنگ صلح خواهی ایرانی، دوستی و دوست داشتن در عرش خدا را مشاهده، زمانی که سر به سجده می گذارند، گل های رنگین از هنرِ ایرانی در فرش آفریده خدارا می بینند. بی اختیار، بِه “بَه بَهی” عشقانه، به این فهم، فرهنگ و هنر زیبا، نماز عشق سر بر سجده می نهند. که خدایا شکرت در گوشه گوشه ی ایران باستان، فرهنگ ایرانی، خصوصاً در این مسجد و میدان مهر، به مهربانی می درخشد.
👈- در حیاط شمالی حجره هایی با طاق و قوس هایی از معماری ایرانی، با مبلّغانی که دل هایشان هنوز به ریا و تزویز و طمع آلوده نشده بود وجود داشت.
در سمت شرقی این مسجد، میدان مهرآباد، میعادگاه طلوع مهر، رو به روشنایی نور، با تک درخت نارونی در وسط، که شمارش لایه های تنه اش، صفحات شناسنامه ای بود برای تاریخ تولد این مجموعه و مکانِ بهشت آسای. و….
( ادامه دارد)
علی اصغر بالغ
بازنشسته میراث فرهنگی بناب
🌲🌾🌸🙏🙏🌸🌾🌲