ستاوند های چوبی مساجد جامع مهرآباد و “گزویش” بناب،
– ستاوند های چوبی مساجد جامع مهرآباد و “گزویش” بناب،
با نقش و نگارهایی از دوره صفوی
از نگاه اساتید و هنرمندان
(قسمت اول)
👈- دکتر ورجاوند باستانشناس، وزیر فرهنگِ دولت موقت بازرگان، محقق و کاوشگرِ رصدخانه مراغه در سال ۱۳۵۱. در مقالۀ «چهل‌ستون‌های پرشکوه بناب» چنین می‌نویسد:
👈- از بناب در تاریخ، صحبت زیادی نشده است که دلیل آن نزدیکی و پیوستگیاش با مراغه بوده است…».
👏- این دو مسجد [مسجد جامع مهرآباد و مسجد جامع گزویش] نه از آن جهت که به حدود شش صده پیش تعلق دارند دارای ارزش و اعتبار می‌باشند بلکه به دلیل کاری که بر روی آن ها شده و هنری که در خلقشان به‌کار رفته دارای اهمّیّت هستند و در میان آثار معماری چوبی ایران جایگاهی بلند دارند. جا دارد که در حفظ و نگهداری آنها صمیمانه کوشش شود.
ورجاوند ۱۳۶۳، ۴۰۹
👏- دربارۀ ارزش این دو اثر (مساجد مهر آباد و گزویش) جا دارد یادآور شویم که چهل‌ستون های چوبی آن با تزئینات ارزنده و شکوهمندشان. جزء نخستین سرمشق‌های ستاوندهای چوبی مشهور دوران صفویّه در اصفهان یعنی «چهل‌ستون» و «عالی‌قاپو» به‌شمار می‌روند.
👏 -محمدکریم پیرنیا تاریخ پژوه معماری ایران. می نویسد:
همان‌گونه که پارسیان هخامنشی در سر راه خود به جنوب، ستاوندهای آذربایجان را دیده بودند و آن را در معماری خود به‌کار بردند، شگفت است که شاهان صفوی نیز ستاوندهای بناب و مراغه را به اصفهان بردند و در جلوی کاخ‌های تازه‌ساز خود، همانند چهل‌ستون و عالی‌قاپو، نهادند. روشن است که افزودن این ستاوندها به کاخ‌های اصفهان، شکوه ویژه ای داده است.
