مسجد تاریخی جامع  میدان روستای ازویش (Ezovish) بناب. ( قسمت سوم) 

مسجد تاریخی جامع  میدان روستای ازویش (Ezovish) بناب. ( قسمت سوم) 

 ☀️《…- مسجد و نیایشگاهی رو بسوی مهرِ تابان،  روشن به اوّلین پرتو نور خورشیدِ صبحگاهی، منوّر به نور الهی، آیینی که خدا باوران را به مِهر می نوازد، بسمتِ شفّافیّت و روشنایی در گفتار و اندیشه و عمل نیک، فرا می خواند.

🌞- آیینی که بلحاظ اهمیّت دادن به آفتاب، برای حفظ سلامتی و استفاده انسان از هوای پاک، علاقمند به تابش نور طبیعی از پنجره اتاق ها به اندرون خانه هاست. نور ی که عده ای از مردمِ امروز بلحاظ شرایط تحمیلی آپارتمان نشینی، راه ورودش را به اتاق ها بستند. دیگر در خانه سازی برای گذاشتن پنجره، رو به جنوب و شمال، شرق و یا غرب، چندان تفاوتی نمی گذارند. امروز نگاه بیشتر مردم به بلند مرتبه سازی و برج سازیست. گرما را نه از تابش آفتاب که از بخاری.  سرما را نه از گردش هوای طبیعی که از کلر. نور را نه از آفتاب که از روشنایی مصنوعی برق.  کمبود وفا و محبت و فرار از تنهایی را نه از دورهمی خانواده که با نگهداری سگ جبران می کنند.

  🥀- دیگر جلو پنجره ها برای پرورش “گل” و شمعدانی، خالیست. مادران بی همراهی “گل” تنها  مانده اند. معماران، در سازه ی خانه ها دیگر برای پرورش “گل”، جایی نگذاشته اند. گل هم بی وجود روشنایی، در تاریکی می میرد.  دیگر امیدی برای شگفتن گل ها باقی نگذاشته اند.  اینک بیداری روزمان را با زنگ ساعت تنظیم می کنیم. پرده ها را برای تابش شفق صبحگاهی بسته ایم. نه آواز خروس سحری، نه پروازِ پرنده ای. در آپارتمان نشینی محل زیستمان را به زندان محترمانه ای بدل کرده ایم و آسایش را بی آرامش آورده ایم.

 🌹سپیده سر زده، برخیز، توکل کن، خدا با ماست

دوباره روز می‌آید، چقدر این آفتاب زیباست

نگاه کن آن خروسی را که پشتِ پنجره پیداست

 به بیداری فرا می خواند

و آوازِ قشنگش در میانِ ماست

🍃- وجود ورودی در دیوار جنوبی مسجد جامع “ازوویش” نشان می‌دهد که این دَر به احتمال زیاد،  ورودی امام جماعت مسجد بوده است. این راه جدای از مردم  را می توان در مساجد تاریخی  سایر شهرها از جمله در مصلای  مراغه مشاهده کرد.  اینکه چرا راه امام جماعت مسجد، در بیشتر موارد از راه مردم جداست!؟، نظرات و دلایل متفاوتی می تواند داشته باشد. سوای از بهانه حفظ امنیّت، شاید نگاهِ متولّیان ادیان انحرافی به مردم، مانند حاکمان و اربابان، نگاه ارباب و رعیّتی بوده و مردم را صغیر می پندارند. ( ادامه دارد)

علی اصغر بالغ

بازنشسته میراث فرهنگی بناب

🌾🌹🙏🙏🌹🌾