بناب، در مسیر بازگشت به عظمت گذشته ی خویش (قسمت اول)
🌲- شهری با تمدّن هفت هزار ساله
👏 – هفت هزار سال پیش قومی سخت کوش و پرتلاش، دنبال سکونتگاهی خوش آب و هوا می گشتند. رسیدند به سرزمینی که جریان رودخانه هایی بزرگی چون ، سپی چای ( صوفی) در منطقه سپیگان، که در اراضی جنوب بناب جاریست و “ماهپری چای” که اراضی شمال بناب را آبیاری می کند..
سرزمینی با اراضی حاصلخیز، جویبارهای (آخ) ، مانند رگ های خونی در اندام اراضی، باغات و در هر کوی و دربندی در تمام اندام شهر جاریست. چاه هایش پر آب، چشمه ای که از چشمان سهند آب می گرفت.
دشتی وسیع در دامنه های زیبای سهند، لاله زاری دلگشا (چُوشَنِ لالالی)، چمن زاری سرسبز( چمنلر). کنارِ دریاچه و جاده ی ابریشم، که بتواند کشاورزی و دامداری پر رونقی را سر و سامان دهند و تمدنی بنا نهند. تا فرزندانشان در آینده بتوانند این سکونتگاه در اراضی خوشه مهر و دیزج پروانه (سچان تپه) را، در کنار بستر رودخانه سپی چای، تمدن بزرگ سپیگان را بسازند. تمدّنی که سنگ بنای شهر باستانی بناجوی ( بناب) امروزی شده است، با همان نسل و نژاد و با همان انرژی آبادگریش و با همان توان و توانایی.
👏 – هفت هزار سال پیش به شهادت آثار تاریخی بجای مانده ، به غیر از بناب و لیلان آبادی دیگری در منطقه نبود. جز سکوت هیچ صدایی شنیده نمی شد.
👈 – در این هفت هزارسال اتفاقات و حوادث بزرگ تاریخی زیادی آمده و رفته است. از فراز و نشیب های طبیعت، جنگ ها و ویرانگری های بیگانگانی که تحمل دیدن تمدّن و ترقّی این آبادی را نداشتند. راهزنانی که چشم طمع به غارت ثروت و سرمایه ملی این دیار آباد دوخته بودند.
هر از چندگاهی غارتگران ، با تهاجم و شبیخون، خورجین های ناکارمدی و نادانی خود را از دارایی مردم و روستا نشینان این دیار می دزدیدند و پُر می کردند. تا اینکه متولیان شهر جهت حفظ امنیّت روستائیان و کشاورزان حاشیه نشین ، قلعه ” قیزلار قله سی” را ساختند و بعد از توسعه و گسترش شهر به دور شهر بناب دیواری دفاعی کشیدند و برج و بارویی ساختند و خندقی کندند.
(ادامه دارد)
علی اصغر بالغ. باز نشسته میراث فرهنگی بناب
🌹🍀👏👏🍀🌹
منابع
بررسی باستان شناختی منطقه بناب (به قلم دکتر علی صدرایی)
سیمای بناب (به قلم حسین بابک)
نگاه نگاره ها: از همین نگارنده